Un niedo de palomo en casa mía.

Ista tardi, cuan tornaba ta casa, un bezino m'ha dito: "Tiens una parella de palomos que t'están fendo niedo en una caixeta que tiens debaixo de l'aparato de l'aire condizionau, mira-te, porque ya be d'estar meyo acabau". Dimpués ha adibiu, con una inasperada miqueta de sensibilidá ecolochica: "Si beyes que ya han poniu, dixa-los estar... pobrez". Y sí, he puyau ta casa y decamín he descubierto una zesteta berde an que teneba -olbidadas de tot- bellas pocas pinzas de tender a ropa. Y astí yera o niedo y, bien se bale, sin güego denguno... Asinas que, por más que m'ha feito duelo, he retirau a zesteta con o niedo. No dixo de preguntar-me qué sentirá o palomo cuan descubra que ya no i ye o que tanto treballo l'ha debiu costar fer.
O mío bezino m'ha dau atra lizión d'ornitolochía, y m'ha dito que ye o palomo masto o que mira una localizazión plazible ta criar, y que cuan le pareix que l'ha trobada, a fembra pone dos unicos güegos. Qué le pasará a o pobre palomo? ¿Lo refusará agora la fembra? ¿Abrá de meter-se a fer-ne atro nuebo ascape? Pobrichón, ya m'ha feito duelo, ya... pero ye que faltan pocos días ta que acabe setiembre y prous días ta que encheguen a calefazión zentral, y malas que biengan os primers fríos, abré d'enchegar bel rato a bomba de calor, y no ye cuestión de saber que chusto debaixo de a salida de l'aire de a bomba i hai un par de pollez de palomo aterrorizaus por o rudio de l'aparatuzio aquel... porque m'estimaría más chelar-me que no cargar con ixe no tan lichero peso.